De 25ste Antwerp Race

We zijn de tel wat kwijtgeraakt, maar volgens ons is dit de 21ste keer dat we met onze boot meedoen aan dit fenomeen. Met ons eerste Half Moontje, een kwarttonnertje, deden we 4 keer mee in de toenmalige CRC-C klasse. Dat waren nog eens tijden… Met de gele halftonner Half Moon zeilden we deze race 13 keer mee, zowel in CRC, IRC als in een aparte klasse voor halftonners. In 2012 streden we met de Prince de Pétarcq voor de vierde keer mee in de CR 1-2.

En voor de historie: ikzelf zeilde de allereerste Antwerp Race ook al mee, aan boord van een klein gaffelgetuigd scheepje, de ‘Rebel’. Een echt race-wonder was dat bakje niet, we deden enkel mee ‘om er bij te zijn’, toen nog helemaal vanuit Breskens. Het flauw zuidoostenwindje deed de zeilprestaties van het bootje ook niet tot haar recht komen: toen we opgaven zaten wij al bijna op zee. Teruggespoeld…

Proloog

Maar nu terug naar de jubileum-editie… Omdat we vorig jaar de overwinning weggekaapt hadden, waren de verwachtingen deze keer hoog gespannen. Hoewel. Met een vertrek een uur na laag water was er deze keer helaas geen strategisch opkruisen onder een zandbank bij. En de strakke zuidwestenwind die zou ruimen naar het westen speelde ook niet echt in ons voordeel.

Op vrijdag brachten Peter en ik de boot via het veilige Veerse Meer naar Breskens. Koud en regen, totdat we het Kanaal door Walcheren opvoeren: toen kwam eindelijk de zon er door en konden we onze verkleumde ledematen enigszins opwarmen. Bij het vallen van de duisternis vonden we in Breskens een vrije box… Diezelfde avond kwamen Mark, Wilfried, Erwin en Jan nog aan. En ze konden meteen aan de eettafel aanschuiven, waar de heren en dame van de Andiamo ook al zaten te bekomen van al het lekkers dat Peter uit de potten en pannen van de Prince toverde… U begrijpt dat het die avond nog gezellig was onderdeks op de Prince.

Op zaterdagochtend, op een ontieglijk vroeg uur, ging de eerste wekker af, en luttele tellen later gonsde het van de bedrijvigheid aan boord. Met de bus uit Antwerpen kwamen ook Marc, Aart, Joke en Geert, en met apart vervoer tenslotte nog Frank en Sam. Onze twaalfkoppige bemanning was compleet. Om kwart voor acht ging de motor aan en begon de dag. Grootzeil op in de havenkom, en dan snel naar de startlijn.

Start

Even de wind opsnuiven en positie kiezen, dan aftellen en om 8u15 vatten we de tocht naar Antwerpen aan, ergens op het midden van de startlijn met de Achiroe aan lij van ons. In plaats van vrije wind aan loef kozen we voor iets meer stroom mee, want wind stond er genoeg. Met genua 2 erbij gingen we niet bepaald traag. Bij de SS9 hadden we ons zachtjes aan naar loef gewerkt, en bevonden we ons in het midden van de vloot, met de Achiroe nog steeds aan lij achter ons en de Andiamo een golfje voor. Sterk reachend ging het dan naar en door de Everingen, waar we een dikke tweehonderd meter onder de lijn van de andere zeiljachten bleven om het stroomvoordeel extra te benutten. We scheurden door het startgebied in Terneuzen waar de laatste startgroep nog moest vertrekken.

Eénmaal in het Middelgat mocht de spi omhoog. Dat ging alvast vlotter dan die eerste keer in 2009… Enkele Swan 45’s wilden aan loef voorbij, maar dat werd hen door flink op te loeven toch ontraden. Op die manier verzeilden we wel aan een kant van het vaarwater waar we niet wilde zijn, maar ja… De Achiroe zagen we veel verder achter ons, de Andiamo daarentegen, die gleed mooi mee onder haar breedbeeld X99 spi.

Eerste bui

Aan de MG11 waren we de Ulysses iets te snel af: we draaiden net voor haar rond de ton, op weg naar de midvaarwaterboei bij Hansweert. In plaats van de genua 2 hadden we gekozen voor de lichtweer-genua, en dat ging een pak sneller. Voor de sluismond werd de doorgang van de Antwerp Race even afgesloten om wat binnenvaart door te laten, maar gelukkig gebeurde dat net achter ons.

Van hier af ging eerst nog hoog aan de wind, maar al gauw was het kruisen geblazen tot Walsoorden. De regen kregen we er met de aanwakkerende zuidwestenwind gratis bij.

Onze grote genua bleef lekker staan en met sprekend gemak worstelden we ons door de bui. Het was opvallend om te zien dat we toch hoger liepen dan andere intrinsiek snellere schepen. Veel meters moesten we in dit rak niet prijsgeven. Integendeel.

Het rak naar de Schaar van de Noord was te scherp om te spinnakeren, dus werd de genua buiten geschoot, wat weer extra snelheid opleverde. We volgden mooi de gele tonnenlijn en konden er mooi de vaart inhouden Bij boei 81 staken we de Pinta 92 voorbij, waarop de taktieker van dienst de boei blijkbaar iets te laat in de gaten kreeg.

Zeilen over bakboord. Voorrang?

Bij het volgende merkteken, boei 85, wisten we een aanvaring met de om water tierende Selvaggio maar net te vermijden. Tja, wij hadden over bakboord zeilend alle voorrang, maar meneer de schipper van de Selvaggio had zijn overstagmaneuver én duel met een andere boot blijkbaar wat verkeerd ingeschat. Achter ons wilde hij niet, dus dacht hij ons tot overstag te mogen dwingen… Die onkunde kostte hem een flink deel van de bakboord-zeereling… Spijtig voor hen.

Bij de Dam-boei begon weer een kruisrak. Hoewel. De bui die daar net over de vloot raasde deed ook de wind van richting veranderen. Wij konden zo leuk in één slag naar de 86 sturen, op het einde zelfs met een knik in de schoot. Een kleine 100 meter voor ons bleef de vloot opkruisen… Mooi zo!

Bij Lillo, waar we de zeescouts op de Rupel begroetten, ging de spi op in de luwte van een kleine cargo, en zo sjeesden we vlotjes met halve wind naar het Willemsrek. Bij de Ketelplaat probeerde een deelnemer ons de plaat op te duwen, maar zover is het gelukkig niet gekomen. In het daaropvolgende kruisrak schudden we hem weer van ons af. Aan de bocht bij Kallo zeilden we eenvoudig rond een groot pak geparkeerde boten, waarbij o.a. de Annapolis, die in het daar bekende stroom-wak waren terecht gekomen: de wind viel weg en in de lokale tegenstroom geraakten die geen meter meer vooruit.

Instinker nummer 105

Samen met de Ragazza trokken we dan naar het laatste merkteken, de op ClubRacer inmiddels beruchte boei 105 waar menige deelnemer zich door de felle vloedstroom liet verrassen en enkelen zonder schroom zelfs de motor startten om die boei te halen of zich op zijn minst uit de nesten te varen… Achter ons knalden twee deelnemers zelfs prompt op de –gelukkig voor hen plastieken- groene ton. Volgend jaar moeten we daar eens een fotograaf of cameraman op laten postvatten.

En zo sleepten we ons in de regen en met nog een laatste zuchtje wind verder naar de Antwerpse rede. Met de aanmoedigingen van opa, oma en Stijn vanop het verre Linkeroever, slopen wij langs rechteroever dichterbij de voor ons opduikende Waverider. Bij de bocht aan St-Anneke liepen we er over, en met een paar weloverwogen slagen wisten we uiteindelijk na een kleine zes uur zeilen, in de stromende regen, de finishlijn te bereiken. Ons hard labeur leverde ons en fraaie zesde plaats op in de CR 1-2.

Epiloog

Twee dagen later stond de boot op de kant, na een welgekomen schrobbeurt klaar voor een vers laagje anti-fouling op de buik. Dat moet ons toelaten om de Goofy-winter probleemloos door te komen. Zodra onze nieuwe verwarming op volle toeren draait, gaat het weer naar Colijnsplaat. De Goofen wachten niet…

Ook van hieruit willen we de organisatoren van de 25ste Antwerp Race, inclusief alle vrijwilligers, bedanken voor deze schitterende jubileumeditie. We kijken al uit naar 19 oktober 2013.