In de Cowes Yacht Harbour mochten we in speciaal voor ons gereserveerde ligplaatsen aanmeren. Een boot als de onze kan je steeds wel ergens wegmoffelen, met een 82-voet (en zo waren er wel enkele) is dat iets moeilijker.
Te weinig vernis...
Tijdens de briefing in de statige Royal Yacht Squadron (Engelands sjiekste yachtclub) werden we als enige buitenlandse deelnemer plechtig verwelkomd. De stakkers van eigenaars (rijke bankiers en andere welgestelde industriëlen en business meneren) wisten toen nog niet wie wij waren. Dat idee hebben we tijdens ons verblijf in en rond Cowes wel enigszins bijgesteld.
Het Concours d’Elégance hebben we wegens te weinig vernis en blinkend chroom aan dek niet gewonnen, maar vanaf het moment dat de zeilen gehesen werden, keken de anderen met lede ogen toe hoe we op spi (en nu EINDELIJK mét nieuw Wittevrongel-grootzeil) vlotjes van de deelnemers uit klasse twee wegzeilden. In deze klasse twee, waarin wel enkele 53-voeters in meezeilen, hadden we de zwaarste rating.
De races
De eerste wedstrijd was een kort (18 mijl) parcours rond wat drijvend metaal in de oostelijke Solent. Aan de finish hadden we ruim 5 minuten voorsprong op nummer twee, maar berekend vielen we terug naar plaats twee. Na afloop toch al verbaasde blikken rondom ons, want onze tactische calls bleken steeds de juiste.
De tweede wedstrijd ging van Cowes naar Portsmouth. Ook daar kaapten we de line honours weg, maar onze rating met spi woog in de danteske weersomstandigheden niet op tegen die van de andere Oysters die zonder spi zeilden. Pas vijfde berekend, maar wel na twee erg zware buien die ons deden vermoeden dat de dag van het Laatste Oordeel was aangebroken. Beide keren was onze spi net op tijd naar beneden.
Het beetje schade dat we opliepen - een stukje afgebroken plastic in onze 30-jaar oude selftailers- werd in no time vakkundig hersteld door de specialisten van Lewmar die als sponsors van de wedstrijd nog gratis werkten ook. Wie had gedacht dat ze zo'n oud stuk niet alleen nog op voorraad maar zelfs bij zich hadden?
Aah well done boys!
Race drie ging een dag later van Portsmouth weer terug naar Cowes. Licht weer en voor de verandering eens geen regen bij de start. Net voor de start duwden we onze grootste concurrent frisjes boven het startschip, zodat die moest draaien om geldig te kunnen starten. Geen sinecure om je 20 ton plastic gedraaid te krijgen bij 5 knopen wind… Het ontlokte de eigenaar van die 53-voeter een pronte 'Aah well done boys!'
De volledige Oyster vloot trok na de start naar het midden van de Solent, op zoek naar meer wind.
Wij bleven onder de wal slagen maken in minder tegenstroom. Toch vonden die anderen beter wind, en een tweetal boten liep op ons in, en zeilend in de aantrekkende wind ook nog over ons heen. Mmm...
Na de laatste boei ging het hoog aan de wind naar Cowes. En hier deelden de aandewindse eigenschappen van de Prince ferme klappen uit... Daar waar vrijwel alle andere boten één of twee extra slagen moesten inlassen, daar kon het bij ons in één trek. Dat scheelt hem wel wat in afgelegde afstand. Weer line honours en deze keer ook eerste in berekende tijd. Vrolijk -ondanks de regen- hebben we op de lijn gewacht tot onze grote concurrent er over spoelde (de wind was in Cowes gaan lunchen).
Door onze prestaties 2-5-1 moest nummer twee op de laatste dag al 4 plaatsen beter moeten doen dan wij… En dat gingen we niet laten gebeuren.
We waren wel heel erg genereus door als enige deelnemer een rating met spi op te geven voor die laatste dag (wij wisten niet dat er op de Solent zoveel wind zou staan…), en door ergens halverwege ons bijna van boei te vergissen, waardoor we een pak tijd verspeelden. Voor een keer gingen we eens niet als eerste maar pas als derde over de finishlijn . En (foei) pas zevende berekend…
Doordat we deze wedstrijd mochten aftrekken van het totaal, en onze concurrent Nutcracker het niet bijster goed deed (we dwongen hem op 5 meter van de finish lijn nog tot een tijdrovend overstag-maneuver…), staken we toch de eindoverwinning op zak. De mooie trofee staat nu op een Berchemse schouwmantel...
Mooie zeilweek (ondanks het erg slechte weer), prachtige bemanning (Wilfried-Els-Geert-Laurent en Aleandro), magnifieke boot (een Oyster natuurlijk) en dito zeilen uit Blankenberge. Binnen vier jaar gaan we er onze titel zeker verdedigen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten