We hebben er een hele winter naar uitgekeken, en het loonde echt de moeite. Op zaterdag 30 juni startten we met de Prince de Pétarcq voor onze eerste Round the Island Race.
We eindigden we op een mooie 9de plaats in de ISCRS Class 4B. Helaas zonder het nieuwe grootzeil. Enkel Bert, Koen en Geert vertegenwoordigden wat we als ‘vaste’ bemanning mogen beschouwen. Die vulden we dan aan met Laurent van de Andiamo, met Ottilien die we nog kenden van Cowes Week 2010 met de Shamrock, Met Alejandro en Clément en met nog 3 Engelse opstappers: Jim, Chris en Emmy.
Gewriemel bij de start
Terwijl wij in de luwte bij Osbourne House ons oude grootzeil hesen (na drie pogingen er toch in geslaagd) zagen we bij Cowes een indrukwekkend aantal zeiljachten dat vanaf 7 uur met tussenpauzes van 10 minuten op weg geschoten werd voor een pittige tocht rond het eiland Wight. De ICAP Leopard stak er met zijn tuig erg bovenuit.
Hoe dichter onze start naderde, hoe indrukwekkender alles werd: kleine bootjes die nog uit de Medina kwamen gevaren, kruisten de anderen die zich een goede startplek bij The Castle zochten. Wat een gewriemel. Bij ons aan boord stonden 10 paar ogen op uitkijk. Schepen die tijdens de start van een andere klasse zich nog op of te dicht bij de startlijn bevonden, kregen zonder pardon een DSQ aan de broek. Onder kleine fok en gereefd grootzeil schoven we mee in onze startgroep.
Na twee drie korte slagjes net voor het startsignaal lagen we helemaal bovenaan de startgroep van de ISCRS groep 4 (die met de zwarte klassevlag). Vrije wind dus, en een droomstart met aan onze kant van de lijn al tij mee. De eerste boten die ons kruisen moeten allen achter ons door. Dit is het begin van een lang kruisrak tot aan de Needles waarbij we er steeds op letten om vrije wind te houden en in het sterkste deel van de stroming te blijven. Pas aan de Needles komen de grotere deelnemers uit de klasse over ons heen. We hebben dan al een flink pak schepen van de vorige startgroep ingehaald.
ISC-ratings met een korrel
Toch nog een woordje over de ISCRS groep 4B… want we hebben de indruk dat er ook met dat meetsysteem iets aan de hand is. Onze Prince (een kleine 40-voeter), kreeg van de organisatie een rating toebedeeld van 1.039, welke in onze groep van 50 boten de 10de hoogste rating is. Hoger dan een paar Grand Soleils 45, Grand Soleil 43, Sweden Yachts 45, Bavaria 44, Sun Odyssey 45, Oyster 48,Baltic 43, … begrijpe wie kan.
Dag zeillat…
Tijdens het laatste overstag maneuver om de Varvassi te ontwijken, kwam plots een zeillat los, om er later tijdens een gijp er helemaal uit te floepen. Niet echt bevorderlijk voor de aandewindse prestaties na Bembridge…
Bij St. Catherine’s ging de spi omhoog. De snelheidsmeter van de Prince bleef met de zuidwest 5 kwam niet meer onder de 10 knopen. Een keer kwam de teller boven de 14 uit. Een J92 probeerde minutenlang om met de gennaker onder ons door te lopen, maar moest uiteindelijk via een omweg toch achter ons langs. Hij vroeg eerst nog om water, maar dat lachten we weg met een “Touch me and you’re dead”. Ik denk dat ze ons Engels toch begrepen hebben.
Op de VHF hoorden we ook dat er weer een catamaran omgeslagen was, maar dat de bemanning ‘safely airlifted’ was. De golven aan de zuidkant van het eiland waren inderdaad iets te groot voor sommige deelnemers. Het wedstrijdcomité had zelfs de kleinste klassen niet gestart omdat het vooral na de Needles te gevaarlijk was.
Dag spi…
Het zicht achter, naast en voor ons was spectaculair: overal zeilen, overal boten, overal mensen. Zelfs op het eiland leek het alsof iedereen de wedstrijd wou zien. Op de Needles was het drummen, bij St.Catherine’s stond er een massa kijklustigen en de hele kuststrook voorbij Bembridge stonden mensen met verrekijkers de vloot gade te slaan. Eén groot langgerekt lint zeilers en zeilen sloten het eiland als het ware af.
Bij Ventnor werd een klein gaatje in onze spi toch plots véél groter, en het leek ons veiliger om een vervang-spi te zetten vooraleer onze grote witte spi tot flarden zou herleid worden. Weer werk voor de voordekker. Onder grootzeil alleen schoot de boot warempel nog even vlot voort.
Bij Sandown Bay moesten we gijpen, maar gezien de harde wind en de weinig ervaren bemanning leek het ons veiliger om eerst de fok te zetten, de spi te droppen en dan via het traditionele stormrondje de nieuwe richting uit te zeilen. Tja, de combinatie van bakstagen met een lange giek doet ons af en toe voor de optie ‘veilig voor alles’ kiezen.
Reachen naar Ryde
Eens onder de kust, in véél rustiger water, ging de spi er terug op, en na dan toch een geslaagde gijp onder spi (met helikopterbegeleiding) stoven we voort naar Bembridge. Daar was het gedaan met spinnakeren en konden we reachend naar Sunview stuiven, iets wat we goed kunnen want ook hier gingen we nog wat deelnemers uit de vorige startgroep voorbij.
We staken ons eerste reef er maar terug in want het zeilen werd wat heftig, maar het achterlijk zonder zeillat, dat was toch geen zicht. We raapten nog wat 40.7s op, en boven ons ging een Engels team met would-be professionals helemaal de mist in toen de nieuwe carbon-fok prompt zonder schoten gehesen werd. Hilarisch.
Bij Ryde Sands, waar traditioneel enkele deelnemers vastlopen, was het wringen om een positie aan loef van de schepen rondom te houden zonder evenwel op de zandbank te stuiken. Even hoog aan de wind, dat is voor ons geen probleem, anderen moesten een extra slag naar de kant inlassen om toch maar uit de sterke tegenstroom te blijven. Onze snelheid kon iets beter, maar een 14 jaar oud grootzeil dat daarenboven ook nog eens een zeillat mist, heeft zo zijn beperkingen.
9th in our Class!
Bij Norris Point bleven we aan loef, maar de verraderlijke wind die hier normaal vanuit alle kanten komt, was ons goed gezind en liet ons rustig doorvaren. Dat scheelde in het laatste korte stuk naar de finish op zijn minst een slag, welke bij de felle tegenstroom weer vele minuten zou kosten.
Na 7 uur 42 minuten en 42 seconden varen zat onze Round the Island Race er op. Eens terug in de Haslar Marina in Gosport keek Jim plots glunderend van zijn iPhone scherm op: “Hey Bert, guess what… we’re actually in 9th position in our class!” Wat een verrassing! We waren gekomen om eens te kijken... en nu dit, met een amper op elkaar ingespeelde bemanning, waarvan drie Engelse opstappers met amper zeilervaring…
De Ariel of Cowes, een Grand Soleil 45 met een rating van ocharme 1.029, was 50 minuten eerder aangekomen, en legde daarmee ook in berekende tijd beslag op de eerste plaats overall. Met de gekende straat voorsprong.
Voor alle uitslagen en foto’s verwijzen we je naar www.roundtheisland.org.uk. Tik ‘prince’ in bij de fotogalerij, en je vind er een paar mooie beelden terug.
Dé film die je moet gezien hebben:
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=IUV97riE2YU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten