Vrijdag brachten we (Jan, Sam, Dirk en mezelf) de boot vanuit Colijnsplaat naar Breskens. Rustig dagje zeilen, ééntje dat ongetwijfeld tot de mooiste nazomerdagen ooit mag gerekend worden. Alle overbodige spinnakers en zwaarweerzeilen waren met opa Janssen in de auto teruggekeerd naar Antwerpen, de boot was dus een pak lichter.
In de vroege avond maakten we in Breskens vast naast een X-412 Die Swaene, die net bezig waren hun wedstrijdnummer in de reling te bevestigen. Zij hadden 102, wij 101. Dat moest weer treffen. Rustig iets gaan eten in het restaurant achter de dijk waar reserveren niet moest en waar de prijzen beter waren dan die in de yacht-club. En daarna vroeg (half elf al) de slaapzak in. Morgen beloofde een lange dag te worden.
Om 6u20 of zo werd ik door een sms wakker gebiept. In Antwerpen liep er blijkbaar iets mis met onze busreservatie: Geert had zich overslapen en laat dat nu net de man zijn die onze bustickets op zak had. Koen, Mark en Peter zijn toch nog mee kunnen rijden, zij het mits aanschaf van een nieuw ticket. Geert gaf forfait, dus zaten we zonder stuurman. Enfin een schipper moet af en toe eens zijn verantwoordelijkheden nemen, dus soesden we nog een uurtje verder met de gedachte dat het wel een héél lange stuur-dag zou worden.
Tegen 8u was de bemanning compleet: Koen, Mark en Peter met de bus, Frank met eigen vervoer, Richi uit Terneuzen eveneens met de wagen. Yan kwam ook nog hoogstpersoonlijk zijn Kimmeke afzetten aan boord, zodat die met de juiste mannen mee naar Antwerpen kon zeilen. Met z’n tienen zouden we vandaag gaan proberen om de concurrentie aan te gaan met een leger X-jachten, evenveel 36.7s als 40.7s en dan nog wat ander modern tuig zoals de Hanse 400 Playstation, met dit lichte weer en zijn nagelnieuwe zeilen een te duchten concurrent. Dat hadden we twee weken geleden op de eerste Goofy race al gezien en ondervonden. De mooie Ron Holland IOR 50-voets Midnight Sun had deze keer een propere buik, wat niet van de Rucanor, pardon Tomidi gezegd kon worden.
Om stipt half tien waren we erg kortbij de startlijn aan de gele ton ARV 1. Wat een gewroet, getier, geroep, en gewriemel aan die ton… en boten die compleet stil kwamen te liggen omdat ze elkaar massaal afdekten. We stuurden de Prince er netjes achter, en toe de Andiamo achter ons door een kort slagje richting plaat maakte, flitste het door het hoofd: “ook doen!” 20 tellen later lagen we boven iedereen, en sjeesden we vlak achter de Andiamo langsheen de plaat. In een mum van tijd liepen we met z’n tweetjes –de twee boten met de kleinste ratings- aan loef weg van de vloot. Bij boei SS9, waar we een verdwaasde sportvisser wezen op de aanstormende vloot en zijn hachelijke positie bij een merkteken, kwamen we als 4de door (van de 62 gestarte schepen). Daar maakte de Andiamo een foutje door iets te lang door te lopen. Wij gingen meteen overstag om weer de beschutting van de plaat op te zoeken. Andiamo hebben we niet meer gezien. Voor ons lag nu nog de Playstation (met nieuwe zeilen en de zeilmaker in persoon aan boord), en nog een snellere boot die we niet kenden.
We volgden de Playstation nog een paar slagen dicht onder de plaatrand en schoten 5 minuten na hem de vaargeul over richting Everingen. Tot onze verbazing zagen we dat zij de E1 vergaten te ronden… Ze keerden wel terug, maar van hun voorsprong schoot amper iets over. Ze liepen in de Everingen sneller en hoger dan ons, maar staken telkens te diep de tegenstroom in, waardoor we makkelijk bijbleven. Intussen zagen we ook de Tom, de FunX en de Jag 3 dichterbij komen. Rating-wise een redelijk normale gang van zaken. De rest van de CR 1& 2 vloot lag wel enorm ver achter. We lagen na amper een uur varen op handicap dus meer dan een spreekwoordelijke straat voor! Niet te lang bij stilstaan… verder sturen…en turen naar die tell-tales.
Bij Terneuzen bleef de kiel van de Playstation haperen op een uitloper van een plaatselijke zandbank. Wij gingen tijdig overstag, en hebben de Playstation voor de rest niet meer gezien. Intussen was de stroom gedraaid, en konden we met een extra knoop het Middelgat in. Daar nog even een akkefietje met een stel Nederlandse boeren aan boord van de VanUden, een Swan 45 die wanhopig op zoek was naar de twee andere Swans die al zeker 3-4 mijl voor hen uitliepen. De boeren wilden mordicus boven ons voorbij, en verloren zo nog een aantal meters op hun concurrenten. De Il Corvo (met Yan van Kim aan boord) profiteerde onder ons om zijn Nederlandse concurrent zo voorbij te lopen…
De Tom was ons in de Everingen voorbij geschoten, en liep nu stelselmatig verder uit, maar nooit té ver. Voor Hansweert lagen we voortdurend zij aan zij met de FunX, een X362. Na een elfendertigste keer overstag bleven ook zij iets te lang op een ondiepte parkeren. Intussen kwam ons af en toe nog een groter zeilschip uit de klasse voorbij, maar niet teveel. We hadden meer oor voor de intussen hilarische berichten van de rescue over de marifoon (schroef kwijt, weer schroef kwijt, water in de carburator). Misschien tegen volgend jaar ook een rescue voorzien voor de … rescue?
Na wat geharrewar met een stel zeeschepen en lichters in het stuk tussen Walsoorden en Seaftinghe, doken we de Schaar van de Noord in tussen de massa’s kleinere deelnemers door. Aan de gele boei ‘Dam’ kwamen we even in een wind-wak terecht, maar een kort overstagje richting meer wind deed wonderen. In één rak konden we dan naar de bocht bij Lillo. Het werd intussen al wel later, en we hadden nog minstens een uur op te kruisen naar Antwerpen. Hopelijk konden we nog finishen met de ‘eerste deuren’ van de jachthaven op Linkeroever…
Na Lillo schoven we met de intussen sterke vloedstroom mee naar boei 97, het volgende merkteken. 500 meter voor ons zien we de X-Appeal van vriend Bruno: die konden we zeker nog pakken voor St-Anneke! Een kort slagje terug richting midden vaarwater (en meer stroom) zorgde ervoor dat we de boei 97 perfect konden ronden. Ook de FunX deed dat (ze waren ongemerkt weer dichterbij geslopen), en ging net voor en boven ons overstag, op 100 meter van de boei. Geen probleem, onze boot loopt hoog genoeg, dus we vallen wat af en lopen dan later wel weer hoger om niet op de Ketelplaat te verzeilen.
Op 50 meter van de boei zien we dat er daar ook een patrouillevaartuig ligt met een grote blauwe vlag! Afkorting van de baan en einde van de Antwerp race! De FunX gaat 2 seconden voor ons door de finish, maar op rating kloppen we hem met een boulevard voorsprong. Slechts 5 andere jachten uit de CR 1&2 gingen ons en de Fun X voor, en gezien we in de CR 2 met de op twee schepen laagste rating varen, was de buit binnen! Na 3-4 pogingen met een kwarttonner, een stuk of 13 met de halftonner Half Moon nu eindelijk prijs bij de derde deelname met de Prince!
7uur en 12 minuten en 22 seconden lang eindeloos naar de tell-tales turen, minstens honderd keer overstag en dus ook de genuaschoot binnen winchen, de bakstagen lossen en weer aantrekken (merci Kim!), honderd keren de genua voorbij de mast trekken in een liefst vloeiende beweging, en ook honderd keren de grootschoot bijstellen en de overloop optrekken… Maar ook de dieptemeter in het oog houden, op 2-3 meter diepte overstag graag (onze dieptemeter steekt achter de kiel…), de anderen wat in het oog houden en af en toe voor laten gaan en er fluks achterdoor duiken, bemanning verkassen van loef naar lij als de winddruk wegvalt, de zeilen bijstellen… het was weer een Antwerp Race om in te kaderen.
’s Avonds tijdens de prijsuitreiking blijkt onze oude Oyster de X-armada zwaar op de donder gegeven te hebben: 10 minuten voorsprong op de X-412 Tom, nog wat op de X-99 Andiamo (knap gezeild) en nog wat meer op de X-362 FunX.
Volgend jaar zijn we weer van de partij voor de 25ste Antwerp Race. Geert, zet je wekker maar!
Hey Bert en crew, dikke proficiat. Maxim Van Pelt
BeantwoordenVerwijderen