donderdag 8 september 2011

Is de zomer echt al voorbij?

Als je buiten kijkt, zou je haast denken dat het herfst is… Hebben we een zomer gehad? ‘Ja’ denken we dan meteen, van april tot mei, toen we met de boot in Antwerpen op het droge stonden voor een lentepoets. Toen de vakantie aanbrak was er geen spatje zomer meer over.

Wat hebben we met andere woorden dan nog gedaan deze vakantie? Wel, de Prince werd door Koen & Mark uit zijn Antwerpse box gerukt en op een weekend tijd, onder toeziend oog van Ward en Stijn, tot in Nieuwpoort gebracht. Beide schavuiten zagen vele zeehonden, dus dat zat wel goed.

Tegenwind
Op 6 augustus vertrokken we dan met de boot op vakantie naar het eiland Wight. De planning was om via de Franse kust af te zakken tot Cherbourg, daar over te steken en dan ‘kusthoppend’ tot in Cowes te zeilen. Daar hadden we immers een grote afspraak met de halftonners…Op dag één ging het van Nieuwpoort naar Calais, waar we 2 dagen bleven, om een iets te actieve west-zuidwestenwind te laten uitrazen. We maakten een prachtige wandeling van de Cap Blanc Nez terug naar Sangatte.




Toen op dag drie de wind tekenen van een lichte verzwakking vertoonde, waren we er als de kippen bij om een tocht naar Boulogne te wagen. Dat bleek uiteindelijk best te doen, en na 3 uur zeilen mocht de motor weer op om een plek in de jachthaven van de YC Boulonnais in te duiken. Helaas bleven de weerberichten ongunstig: steeds WZW tot west, iets zwakker maar met de stellige belofte dat hij weer tot krachtig zou aantrekken.

Er zit muziek in de douches
De Franse kust lieten we daarom voor wat het was, en we staken de volgende dag meteen over naar Eastbourne: met een reefje in het grootzeil en met de high aspectfok gingen we als een trein… totdat we bij Hastings waren en de wind een tandje bij stak… het laatste stuk naar Eastbourne was iets lastiger dan we in gedachten hadden.

In Eastbourne trakteerden we ons daarom op een verdiend dagje rust. Mooi haventje, zij het ietwat kunstmatig. De muziek in de erg ruime douches daarentegen, daar komen we nog wel eens voor terug. In 1993 was ik hier nog met Koen met de eerste Half Moon (een Carter Dingbat). Toen was dat haventje nagelnieuw, was er geen bebouwing (enkel het sluisgebouw en de douches), en waren zelfs nog niet alle dokken gegraven.

De Prince in de Gay Parade
We trokken verder naar Brighton (drie-vier uurtjes zeilen verder), waar een vriendje van Thomas en een vriendin van de schippersvrouw ons kwamen vergezellen voor een week. Het was mooi weer, maar weer iets te harde tegenwind, dus bleven we een dagje zonnen in Brighton. En bezoek aan het stadje hebben we kort gehouden: er waren immers duizenden mensen op stap met de toevallig op die dag gehouden Gay Parade. Erg kleurrijke bedoening, maar iets teveel lawaai om van te genieten.




Ons volgende doel werd Portsmouth: 70 mijl verder. Net voordat we de Solent binnendoken, gaf het wind tegen tij-effect nog enkele reeksen leuke golven, maar een Oyster 41 trekt zich daar weinig van aan en hobbelt daar snel over. Tien knopen over de grond aan de wind, het is eens wat anders... In Gosport (Haslar Marina) zijn we ook een dag extra gebleven, zodat we het Maritiem museum konden bezoeken. Machtig om te zien hoe die Engelsen met hun patrimonium omspringen.

Aah ... Beaulieu...
De volgende halte werd Buckler’s Hard op de fantastisch mooie Beaulieu River. Het idyllische haventje wist ons te bekoren. Prachtige wandelingen, schitterend automuseum (inclusief een unieke Top Gear expo) en massa’s braambessen langs de wandelpaden. Ook hier was een dag extra ruimschoots op zijn plaats.




Toen we Beaulieu River verlieten was de wind warempel naar het oosten gedraaid, zodat we met open zeilen rustig tot in Yarmouth gleden. Een geluk dat er daar nog plaats was (we lagen wel langszij) want in de zomer hangen ze meestal een bordje ‘volzet’ aan de ingang. Weer een kort tochtje dus, zodat we lekker in het dorpje konden kuieren (en koffie met taart vonden). Een mooie wandeling naar Freshwater en de daar gevestigde Chinees sloot die dag af.

Toen we opstonden was de nachtelijke regen weggespoeld, en de wolken hadden plaats gemaakt voor een stralende hemel. Een zacht westenwindje zou ons die dag tot in Cowes brengen. We kruisten eerst op richting Needles, maar door de sterke tegenstroom hielden we het bij Hurst Castle voor bekeken en wendden de boeg oostwaarts. Dankzij het zalige zeilweer (boekenleesweer voor de twee dames aan boord) zeilden we Cowes gewoon voorbij, en gingen door tot aan de forten voor Portsmouth. Even overstag en langs Ryde Sands weer terug westwaarts naar Shepards Wharf waar de deelnemers aan de Half Ton Classics Cup op ons wachtten.

Voordat onze gasten terug naar België keerden, maakten we nog een prachtige wandeling op Wight, van Ventnor tot bijna terug in Newport. De mooie zeil- en wandelweek sloten we af in Thais restaurant in Cowes, waar ‘hot’ niet ‘warm’ wil zeggen, maar ‘pikant’ zoals onze youngsters mochten ondervinden.




Epiloog met record
Dat was deel één van de vakantie. Papa en Thomas waren klaar voor een lange wedstrijdweek, mama ging met andere halfton-mama’s een week lang elke wandelen op het mooie eiland. Hoe de Half Ton Cup verliep, dat kon u al lezen op Clubracer.

Over onze terugtocht naar Nieuwpoort kunnen we kort zijn: Cowes-Dover (110 mijl) in 16 uur, dan naar Nieuwpoort (55 mijl) in 6u30. Veel zon, wind ‘in het gat’, vele surfs, waarvan één aan 13,5 knoop … wat toch indrukwekkend is voor deze boot. Schitterend zeilweer, en een mooie afsluiter van de vakantie.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten